| Canon | ||
Melodie
Evenals veel andere liederen van Sytze de Vries en Christiaan Winter vindt ook deze canon zijn ontstaan in de liturgische praktijk van de Oude Kerk in Amsterdam. Hij is geschreven voor de paastijd als de kinderen met het licht (ontstoken aan de paaskaars) naar de kinderkerk gaan. De canon wordt dan door de gehele gemeente (!) gezongen en herhaald tot de kinderen de kerk hebben verlaten. Hij past ook goed bij het ontsteken van de tafel- of altaarkaarsen bij de aanvang van de dienst en bij de lichtprocessie in de paasnacht.
De melodiecurve van de drie regels toont achtereenvolgens een stijgende, een dalende en weer een stijgende lijn. Bijzonder is hoe de melodie op de tekstinhoud is geschreven: de hoogste noot wordt bereikt bij ‘licht’, de laagste noot bij ‘uit’ (van ‘doof niet meer uit’). De stijgende melodielijn in de derde regel is een mooie uitbeelding van elkaar in het licht kunnen zien.
Het ritme van de tweede regel is gelijk aan dat van de derde, het ritme in de eerste regel is complementair ten opzichte van de andere regels. De lengte van de gepunteerde kwartnoot in de tweede en derde regel vraagt aandacht bij het instuderen.
Om ongewenste akkoordliggingen te voorkomen is het de bedoeling de canon met begeleiding te zingen (zie de zetting in de begeleidingsuitgave bij het Liedboek). Tempo: MM = 72 voor de kwartnoot.
Canonzingen bij een processie vraagt wel de nodige leiding van een dirigent, niet alleen om de aandacht van de zangers vast te houden (tegelijkertijd zingen en lopen vraagt oefening!), ook om een gezamenlijk einde te bewerkstelligen.
Deze canon werd eerder gepubliceerd in deel 25 van de Amsterdamse Katernen en in Zingend Geloven 7 (2000, nr. 17).
Zie voor een algemene toelichting het overzichtsartikel De canon.
Auteur: Pieter Endedijk
Media
Uitvoerenden: The Young Voices Putten o.l.v. Gerrie de Glint; Eric-Jan van der Hel, orgel