Zoek een lied

{{ filtered.length }} van {{ totalItems}} liederen getoond

Geen liederen of gedichten gevonden

396 - Vrede is het woord


Canon

Melodie

Oorsprong en verspreiding

Deze canon is ontstaan in 1988, in de periode dat Hans Mudde en Dick Troost samenwerkten als predikant en cantor-organist in de Evangelisch-Lutherse Kerk in Den Haag. De canon werd geschreven bij de voorbereiding van een avondmaalsdienst waarin kinderen zingend participeerden. Het verhaal van de broodvermenigvuldiging (Johannes 6,1-15) stond centraal.
Eerder werd deze canon gepubliceerd in Zingend Geloven 4 (1991, blz. 27).

Analyse

De melodie heeft de omvang van slechts een kwint (f’-c”), maar het ritme van de melodie vraagt bijzondere aandacht, vooral bij ‘woord dat wij’ en ‘brood dat wij’.
Deze canon is niet zoals de cirkelcanon gebaseerd op een zich steeds herhalend harmonisch schema. De twee canonstemmen vormen samen een polyfoon stemmenweefsel. De kinderen zingen de vrouwenpartij mee.
De canon kan zo nodig herhaald worden zolang de vredeswens duurt. De tweede stem eindigt op de slotnoot, tegelijkertijd eindigt de eerste stem dan op het woord ‘Vrede’, wat een mooi klankeffect geeft.
In canonvorm maakt de begeleiding de samenklank compleet. Deze is dan ook beslist niet vrijblijvend! Dat geldt ook voor de volgorde van de inzetten: eerst de vrouwenstemmen (met de kinderen), dan de mannenstemmen.

Zie voor een algemene toelichting het overzichtsartikel De canon.

Correctie

In de eerste druk van het Liedboek zat een fout in de melodie: de vierde noot van de tweede regel (bij het woordje ‘het’) is daar een a’, dat moet een g’ zijn. Deze fout is vanaf de tweede druk hersteld. Ook de vermelding dat de stemmen na elkaar eindigen was per abuis opgenomen.


Liturgische bruikbaarheid

Deze canon is in het Liedboek geplaatst in de rubriek ‘Maaltijd van de Heer’ en kan gebruikt worden als een gezongen vredeswens, voorafgaand aan de communie.

Auteur: Pieter Endedijk


Media

Uitvoerenden: Apeldoorns Kerkmuziekensemble o.l.v. Thea Endedijk-Griffioen; Pieter Endedijk, orgel