Afscheid | |||
Tekst
Het negenregelig gedicht bestaat uit drie terzinen, coupletten van drie regels. Er is wat onregelmatig eindrijm (‘waarom’/’stom’, ‘woord’/’enzovoort’) en alliteratie (‘draait door’, ‘stom’, ‘stoer en sterk’, ‘stil’). De witregel tussen het tweede en derde couplet sluit in eerste instantie het tweede couplet af. Bij tweede lezing lopen zesde en zevende regel door en vormt het derde couplet de verrassing.
De titel ‘Afscheid’ suggereert drama en dat krijgen we ook. Wat een vanzelfsprekend ‘ons samen’ was is verdwenen. De wereld van de ik-figuur stort in, maar de grote onverschillige wereld draait door.
Het ‘ons samen’ gaat eraan door verhuizing en dat is voor vriendschap een doodsteek. De vanzelfsprekendheid van elkaar ieder moment (kunnen) zien is verdwenen.
De reactie van de ik-figuur is dat hij/zij geen woorden kan vinden: ‘stom’ in beide betekenissen: woordeloos en raar. De reden dat ik-figuur niet kán reageren is dat er in de vriendschap een stilzwijgende afspraak is ‘stoer en sterk’ te zijn.
Punt, denk je. Maar nee, er staat een komma. De ik-figuur gaat nu zijn/haar eigen weg, emancipeert zich van de stoere vriendschap en zoekt een eigen, ‘onbeholpen woord: enzovoort’. Hij/zij voorziet dat dit niet de laatste keer is dat hij/zij met ingrijpend afscheid te maken heeft en probeert eraan te wennen door het woord te herhalen…
Auteur: Andries Govaart