Verhuizen in de nacht | |||
Tekst
Een gedicht van zestien korte regels waarbij de rijmklanken ‘-acht’, ‘-agen’ en ‘-een’ het verband tot stand brengen. Ook het ritme vormt de tekst tot een eenheid.
Je ziet voor je hoe oma haar kleinkind gerust wil stellen nu ze voelt hoe de dood nadert: ze noemt het ‘verhuizen in de nacht’. De nacht maakt het ongrijpbaar. Wat in de nacht gebeurt is duister. Het kind lijkt nattigheid te voelen: ‘mooi bedacht’.
Het kind heeft vragen: waar ga je dan naar toe? En heel concreet: wie draagt je koffers?
Maar het is al te laat, de dood heeft de vragen ingehaald en oma is verdwenen. Het gesprek dat tussen oma en kind nog maar net is begonnen wordt plots onderbroken. Je voelt de schok (‘plots’) van het kind en de eenzaamheid van het sterven (‘heel alleen’, ‘zonder koffers’). Het kind blijft met de vragen uit het tweede couplet zitten. Mooi bedacht!
Auteur: Andries Govaart