Tekst
Wie gezamenlijk eet of de maaltijd gebruikt, vindt hier in eenvoudig en alledaags taalgebruik een wijds gebed. Het is van de hand van Emiel-Jozef De Smedt (1909-1995), van 1952 tot 1984 bisschop van Brugge.
De tekst stelt ons meteen in de ruimte van God. Alles ‘wat deze tafel biedt’ komt van Hem. Drie zaken worden met name genoemd: ‘de vrucht van de aarde, het werk van onze handen, de gezelligheid die wij genieten’. Natuurlijk valt er aan meer te denken, maar dit is wel de kern: het gewas van de aarde, geplant en geoogst, dat is het werk van onze handen, onze arbeid, maar ook van degenen die het hebben klaargemaakt. En dat loopt uit op het hier en nu, op de onderlinge omgang, ‘de gezelligheid die wij genieten’. Dit alles ‘komt van U’.
Daarvoor danken wij God, dat staat in het midden van het gebed. Maar onze dank geldt niet alleen dit ‘eten en drinken’, maar ook ‘ons geluk en onze vreugde’.
Maar het blijft niet bij onze dankbaarheid, want na onze dankzegging verwijdt zich onze aandacht van deze tafel tot de wereld waarin honger wordt geleden, waar mensen ziek zijn of eenzaam: ‘Gedenk ook …’
In het oorspronkelijke gebed (van de bisschop) wordt meteen benoemd wie hij op het oog heeft, namelijk ‘onze broeders en zusters die honger lijden’. In het Dienstboek deel II, blz. 519 en de oorspronkelijke uitgave, Eensgezind volharden in gebed (Turnhout/Boxtel 1988, blz. 188) gaan de zusters voorop: ‘Gedenk….., Vader, onze zusters en broeders die honger lijden,…’. Hier is het algemeen gehouden: ‘wie honger lijden’. Het gebed betrekt hen bij onze tafel . en ons als tafelgenoten bij hen. En onze hulp kan, als wij van tafel gaan, een zegen voor hen zijn, Gods zegen: ‘Laat onze hulp voor hen uw zegen zijn.’
Eten is zo wijds als de wereld.
Een dankgebed en een gedachtenisgebed (‘Gedenk ook …’) ineen, samen met anderen te bidden, bijvoorbeeld bij gemeentemaaltijden of gewoon thuis aan tafel.
Auteur: Nico Vlaming