geboren: 12 december 1929 te Bagé (Rio Grande do Sul, Brazilië)
overleden: 29 juni 2009 te São Paulo (Brazilië)
Bijdrage in het Liedboek
| 998 | Jij hebt je vrienden toen bijeengeroepen (t+m) |
Leven en werk
Jaci Correia Maraschin was een Braziliaanse musicus, theoloog, dichter, componist en publicist. Geboren in Bagé (Rio Grande do Sul) kreeg hij aldaar piano- en muziektheorielessen die hij voortzette aan het Instituto Musical de Porto Alegre. Afkomstig uit een episcopaals milieu, begon hij met theologiestudies aan het Theologisch Seminarie van de Episcopaalse Kerk in Brazilië, die hij voortzette aan het General Theological Seminary in New York. Hier studeerde hij ook twee jaar gregoriaans. Teruggekomen in Brazilië werd hij als muziekdocent werkzaam aan het seminarie waar hij zelf had gestudeerd en voltooide daarnaast nog een studie filosofie. Uiteindelijk woonde hij enkele jaren in Straatsburg om daar in 1964 te promoveren in de religiewetenschap.
Terug in Brazilië was zijn voornaamste bezigheid de ontwikkeling van een muzikale en poëtische taal die enerzijds geworteld was in de traditie van de westerse theologie en kerkmuziek maar anderzijds in de traditionele volkscultuur van Brazilië zelf en dit nadrukkelijk in een breed oecumenisch verband. Daartoe bekwaamde hij zich allereerst in de volksmuziekstijlen van Latijns-Amerika, zoals de samba, marcha-racho en xaxado. Hij maakte deel uit van een groep musici en dichters die in 1987 het, als nationale liedbundel van Brazilië beschouwde, O Novo Canto da Terra uitbracht waar 57 teksten en 71 melodieën van hemzelf in zijn opgenomen. Een voorloper daarvan was het samen met Simei Monteiro uitgebrachte A Canção do Senhor na Terra Brasilieira (1982). De bundels ademen de sfeer van de voor Latijns-Amerika zo typerende bevrijdingstheologie. Zo schrijft Maraschin in het voorwoord van O Novo Canto: ‘De titel van het boek, ‘een nieuwe hoek van de aarde’ (…) geeft aan welke soort bezorgdheid de auteurs van de teksten en muziek koesteren. In plaats van de oude nadruk op het hiernamaals in visioenen van hemelse heerlijkheden, streven we ernaar om onze toewijding aan de aarde te bezingen, wetende dat het de aarde is die door God is geschapen en door hem is gekozen voor de incarnatie van zijn Zoon’.
Hierna volgde nog een boek met liturgische gezangen, uitgegeven door de Wereldraad van Kerken (Brazilian Songs of Worship, 1989) en, mede door zijn lidmaatschap van de commissie Liturgie en Muziek van de Assemblee in Canberra van 1991, raakten zijn liederen, in diverse vertalingen, over de hele wereld verspreid.
In 1996 schreef hij een boek A beleza da santidae (de schoonheid van het heilige) met hoofdstukken over gregoriaans en over de ‘sound’ van de liturgie. Nog weer later richtte hij zich op experimentele muziek en experimentele liturgische vormen, vanuit de overtuiging dat liturgie, muziek, poëzie en visuele kunsten eenzelfde, contemporaine en postmoderne artisticiteit zouden moeten delen, een gedachte die hij uitwerkte in een boek uit 2004: A (im)possibilidade da expressão do sagrao (de (on)mogelijkheid om het heilige uit te drukken).
Naast dit kerkmuzikale en artistieke werk, en zijn dienstwerk als priester in de Episcopaalse Kerk, schreef hij als theoloog onder andere over seksualiteit: het lichaam als centrum voor de religieuze gedachten. Uiteindelijk verliet hij het vakgebied van de theologie en schreef hij van buitenaf over het geloof, vanuit zijn in Europa opgedane methodieken van de religiewetenschap.
Auteur: Cees-Willem van Vliet
Externe links
http://www.hinologia.org/jaci-maraschin/ (In memoriam Jaci C. Maraschin, beschikbaar 10-02-2022)
http://www.hymnology.co.uk/j/jaci-c-maraschin (Werner Ewald, 'Jaci C. Maraschin' in The Canterbury Dictionary of Hymnology, beschikbaar 01-02-2022)
Publicaties
A Canção do Senhor na Terra Brasilieira (1982)
O Novo Canto da Terra (1987)
A beleza da santidae (1996)
A (im)possibilidade da expressão do sagrao (2004)
‘Worship and the excluded’ in: Liberation Theology and Sexuality (2006)